[Kitap] Kiraz Ağacı ile Aramızdaki Mesafe | Kitap Yorumu
Kiraz Ağacı ile Aramızdaki Mesafe
Orijinal Adı: The Distance Beween Me and the Cherry Tree
Yazar: Paola Peretti
Çeviri: Esma Fethiye Güçlü
Sayfa Sayısı: 208 sayfa
Tür: Edebiyat, Gençlik, Roman, Dram
Yayınevi: Genç Timaş Yayınları
Kitap Yorumu:
"Bütün çocuklar karanlıktan korkar.
Karanlık, içinde insanı yakalayıp sessizce yiyen canavarların olduğu, kapıları ve pencereleri olmayan bir odadır.
Ama ben sadece kendi karanlığımdan, yani gözlerimin içindeki karanlıktan korkuyorum. "(sf.9)
"Doktor Olga bir süre sessiz kaldıktan sonra sadece "Üzgünüm." dedi. İşte yine gözlüğümün camları buğulandı.
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli." (sf.29)
Herkesin çok beğenerek okuduğu, kapağını gözlerinde yaşla kapattığı bir kitap ile geldim. Yazarın da muzdarip olduğu bir hastalığı, 6 ay içinde görme yetisini kaybedecek olan küçük bir kızın yaşadıklarını anlatıyor kitap. Çok sevdiği ve birçok anlam yüklediği kiraz ağacını görme mesafesini adımlayarak günbegün karanlığa dalışını... bunu yazar bir yetişkin gözüyle anlatsaydı ya da birçok yazar gibi bol betimleme, içsel ve duygusal konuşmalar ile anlatsaydı, kısacası ben okuru ağlatacağım kardeşim mottosu ile yazsaydı sanırım ben de gözlerimde yaşlarla bitirirdim kitabı. Ama ağlamadım ben. Çünkü öyle masum ve çocuksuydu ki cümleler, yüzümde buruk bir tebessümle bitirdim. Küçük kızın korkusu, hayalleri, hayal kırıklıkları ve kendini bu karanlıktan kurtarmak için çabaları, okuldaki görevliyle arkadaşlığı... hepsini hissettim, hepsi ayrı masumdu. Kısacası diyeceğim o ki, yazar bir çocuğun dünyasını öyle güzel aktarmıştı, içime dokundu, o çocuğun her duygusunu anlamama olanak sağladı. Siz de bu kızın dünyasına bir girin, onu anlayın.
.
Keyifli okumalar, kitaplarla kalın.💜
Karanlık, içinde insanı yakalayıp sessizce yiyen canavarların olduğu, kapıları ve pencereleri olmayan bir odadır.
Ama ben sadece kendi karanlığımdan, yani gözlerimin içindeki karanlıktan korkuyorum. "(sf.9)
"Doktor Olga bir süre sessiz kaldıktan sonra sadece "Üzgünüm." dedi. İşte yine gözlüğümün camları buğulandı.
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli." (sf.29)
Herkesin çok beğenerek okuduğu, kapağını gözlerinde yaşla kapattığı bir kitap ile geldim. Yazarın da muzdarip olduğu bir hastalığı, 6 ay içinde görme yetisini kaybedecek olan küçük bir kızın yaşadıklarını anlatıyor kitap. Çok sevdiği ve birçok anlam yüklediği kiraz ağacını görme mesafesini adımlayarak günbegün karanlığa dalışını... bunu yazar bir yetişkin gözüyle anlatsaydı ya da birçok yazar gibi bol betimleme, içsel ve duygusal konuşmalar ile anlatsaydı, kısacası ben okuru ağlatacağım kardeşim mottosu ile yazsaydı sanırım ben de gözlerimde yaşlarla bitirirdim kitabı. Ama ağlamadım ben. Çünkü öyle masum ve çocuksuydu ki cümleler, yüzümde buruk bir tebessümle bitirdim. Küçük kızın korkusu, hayalleri, hayal kırıklıkları ve kendini bu karanlıktan kurtarmak için çabaları, okuldaki görevliyle arkadaşlığı... hepsini hissettim, hepsi ayrı masumdu. Kısacası diyeceğim o ki, yazar bir çocuğun dünyasını öyle güzel aktarmıştı, içime dokundu, o çocuğun her duygusunu anlamama olanak sağladı. Siz de bu kızın dünyasına bir girin, onu anlayın.
.
Keyifli okumalar, kitaplarla kalın.💜
Yorumlar
Yorum Gönder